A model for understanding the city in terms of eight characteristic “city types” is proposed. The most human cities consist of adaptive city types that act in a congruent manner. Any city can be analyzed as a particular mixture of these eight types. Competing city types combine and interact in different ways, and users feel the result as an essential quality of the environment. Some types either add to, or cancel and destroy each other, whereas others can juxtapose without interacting. This eight-fold model of city types helps us to predict the success or failure of distinct urban regions in promoting urban life. It also suggests how to repair declining or non-existent pedestrian activity, and how architectural projects could affect the city adversely or positively. One section of this paper is devoted to techniques for designing urban spaces that invite human engagement, and another to designing a campus.
Zaproponowano model rozumienia miasta w kategoriach ośmiu charakterystycznych „typów miast”. Naj-bardziej uczłowieczone miasta składają się z adaptacyjnych typów, które funkcjonują w sposób spójny. Każ-de miasto można traktować jako szczególną mieszankę tych ośmiu typów. Konkurujące typy miast łączą się ze sobą i współdziałają na różne sposoby, a rezultat tych interakcji jest odbierany przez użytkowników jako integralna cecha otoczenia. Niektóre typy uzupełniają się nawzajem lub wzajemnie się znoszą bądź niszczą. Z kolei inne typy funkcjonują obok siebie, bez wchodzenia w interakcje. Ośmioaspektowy model typów miast pozwala przewidzieć sukces bądź niepowodzenie poszczególnych regionów miejskich w promowa-niu życia miejskiego. Stanowi on również wskazówkę co do tego, jak można odbudować malejący lub nie-istniejący ruch pieszych oraz czy dane projekty architektoniczne będą miały negatywny czy też pozytywny wpływ na miasto. Jedna z części tego artykułu jest poświęcona technikom projektowania przestrzeni miej-skich zachęcających użytkowników do interakcji, a druga dotyczy projektowan.